پروانه باز

روز چهار شنبه رفتیم سیتی سنتر و از شهر کتاب سیتی سنتر چند کتاب خریدم.  دو کتاب یکی از هوشمندزاده و استادش بهمن جلالی که اخیرا نشر آگه منتشر کرده است. یکی هم کتاب عکس های ولادیمیر نابوکوف که عکاسی آلمانی به نام هورست تاپه گرفته به قیمت پانزده هزار تومان که جدای از محتوای کتاب، این قیمت برایم واقعا تعجب آور بود. البته تاریخ نشر کتاب سال 1395 است که می توان حدس زد که به خاطر افزایش عمومی قیمت ها، کتاب های آن سال باید همین حدود قیمت می داشته است. در این کتاب  نابوکوف را در لحظه های شخصی زندگیش به تصویر کشیده است. بیشتر عکس ها نابوکوف را در حال شکار پروانه نشان می دهد و گفته های حاشیه های عکس ها که بعضا جملاتی از خود نابوکوف است، نشان دهنده غرور و عشق وافر او به شکار پروانه بوده است. اما درست مثل کتاب خاطرات نیما یوشیج که جایی همان اوایلش می گوید که شکار می رود و طبیعت می رود که به آرامش لابد برسد، و من اصلا زده شدم و گریختم از نیما و بعد از آن دایم از خودم می پرسیدم و با خودم کلنجارمی رفتم که چطور یک شاعر، یک انسان، یک روح لطیف می تواند تفنگ دست بگیرد و پرنده بزند و بعد بنشیند با خیال راحت شعر بگوید. بعد یعنی بعد از کباب کردن پرنده بی چاره. و اینجا هم همین حس بهم دست داد. نابوکوف که این همه روحیه حساسی داشته، چطور عاشق شکار پروانه می شود و خودش می گوید که درخشان ترین وجه متعالی زندگی اش این است که به شکار پروانه می پردازد و غیره.